Verse 1 – Hilkat
Huzurluyum karanlıkta her cefada bir faça,
Bir melodi kulaklarımda şimdi ben sokaklarda,
Korkularımla yüzleştim savaştım ve yenilmedim,
Sevdiklerimi terkettim, duygularımı katlettim,
Şimdi yine yanlızım, belki çok şanssızım,
Tek hasmım zamandı, sanırım geride kaldı,
Unutulan oldum hep, unutan ben olmadım,
Ben güneş oldumda üstünemi doğmadım,
Kaçmadım hiçbir zaman gerçeklerden,
Bir zamanlar bende sevdim ta derinden,
Kalbimden söküp attım hiç istemeden,
Çekip gittim sonunda arkama dönüp bakmadan,
Sormadan kimselere çizdim yolumu karanlıkta,
Ahkamlara karşı ses verdim naralara,
Kuyumu kazanı ben mezar kazıp içine attım,
Bir de baktım ki dostum bile düşmanım…!
Verse 2 – Araf yaren
Şimdi geride kalanı anma isteğiyle kaleme sarılıp,
Adımı karalayanla hesaplaşma gününe çatmışım,
Ben bu yüreğe öyle güvendimki 21 senemde,
Tek bi taviz vermeden bugünüme varmışım,
Ne yağmurlar gördüm onlar fırtınalar kopartan ,
Ne fırtınalar geçirdim tek bi sığınak olmadan,
Ben bu çiçeği solmadan kurtarmak adına verdiğim
mücadelemde yıpranıp, yinede ayakta kalan,
Zamanın peşinden koş, biraz dene bakalım,
Yakalayabilir misin ki ayları ve yılları,
Geçen her günün içinde bıraktığı izlerle
İzliyorum penceremden o en sıcak yazı,
Hayatımıda bi verse gibi 16′ya bölsem
16′sında farklı bir ruhu şu yere gömsem,
Nakarata geldiğimde saçlarım beyazlasa
Ve sonra şarkı bitse, ve bende ölsem
Huzurluyum karanlıkta her cefada bir faça,
Bir melodi kulaklarımda şimdi ben sokaklarda,
Korkularımla yüzleştim savaştım ve yenilmedim,
Sevdiklerimi terkettim, duygularımı katlettim,
Şimdi yine yanlızım, belki çok şanssızım,
Tek hasmım zamandı, sanırım geride kaldı,
Unutulan oldum hep, unutan ben olmadım,
Ben güneş oldumda üstünemi doğmadım,
Kaçmadım hiçbir zaman gerçeklerden,
Bir zamanlar bende sevdim ta derinden,
Kalbimden söküp attım hiç istemeden,
Çekip gittim sonunda arkama dönüp bakmadan,
Sormadan kimselere çizdim yolumu karanlıkta,
Ahkamlara karşı ses verdim naralara,
Kuyumu kazanı ben mezar kazıp içine attım,
Bir de baktım ki dostum bile düşmanım…!
Verse 2 – Araf yaren
Şimdi geride kalanı anma isteğiyle kaleme sarılıp,
Adımı karalayanla hesaplaşma gününe çatmışım,
Ben bu yüreğe öyle güvendimki 21 senemde,
Tek bi taviz vermeden bugünüme varmışım,
Ne yağmurlar gördüm onlar fırtınalar kopartan ,
Ne fırtınalar geçirdim tek bi sığınak olmadan,
Ben bu çiçeği solmadan kurtarmak adına verdiğim
mücadelemde yıpranıp, yinede ayakta kalan,
Zamanın peşinden koş, biraz dene bakalım,
Yakalayabilir misin ki ayları ve yılları,
Geçen her günün içinde bıraktığı izlerle
İzliyorum penceremden o en sıcak yazı,
Hayatımıda bi verse gibi 16′ya bölsem
16′sında farklı bir ruhu şu yere gömsem,
Nakarata geldiğimde saçlarım beyazlasa
Ve sonra şarkı bitse, ve bende ölsem
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder