Kendimi tanıyamıyorum...
Yine de nereye istersem oraya gidiyorum.
Neyi düşünsem , onu bilirim onu olurum.
Gözlerinden once kulakları vardı.
Sanki bir gülüşü değil bir uçuruşu biliyordu;
Her yer bana yakın!
İç içe geçirilmiş olduğumuz bu yerde,
sen bana her yerden yakın.
Bir vardı.
Bir yoktu.
Bir hiçlikti.
Sonsuzdu.
Bir ana gülümsedi.
Keşke hiç bitmeseydi..
derken...
Başka bir günde, başka bir alemde buluşuruz,
gözümüzü hiç kırpmadan.
Benimle bir hayattan korkuyor olamazsın?
Ben bazen korkuyor olsam da,
Sana şu kadar basit bişey söyleyebilirim,
Sonu su çölün
ve dalgalar kırılıyor, gülmekten!..
Kaynak : http://www.myspace.com/yasemori/blog
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder